❣ *प्रेम - एक वादळ*❣

❣ *प्रेम - एक वादळ*❣
✍🏻 *लेखक* - *समीर दिलीप भोजने*.
📲  *८९७५६७२९३३*
📧 - *smrbhojane@gmail.com*

*भाग* - *२*
         
          काव्या जरी त्याला मित्र  समजत असली तरी सुहास सोबत खुप खुश असायची ती. जणु काही तो तिच्यासाठी बनला असावा. मात्र सुहास हा दिवसेंदिवस काव्याच्या प्रेमात पडत होता. जेव्हा जेव्हा काव्या नाराज असायची तेव्हा तेव्हा हाच सुहास तिची नाराजी दुर होण्याची कारण बनत होता.
          पण तस म्हणायला गेलं तर सुहास आणि काव्या ची ओळख होण्यामागे खरा हात होता प्रमोद चा. प्रमोद हा सुहासच्या आयुष्यातला कॉलेजमधला पहिला खास मित्र. सुहास सगळ काही त्याचाही Share करायचा. काव्या ही प्रमोद ची शाळेपासुनची  मैत्रीण होती. पण कॉलेजला आल्यापासुन काव्या आणि प्रमोद ची जास्त भेट होत नसे. पण काव्याला माहित नव्हत की सुहास हा प्रमोद चा मित्र असेल.
          एक दिवस प्रमोद आणि सुहास काही कामानिमित्त बस स्टँन्ड वर आले.काव्याचे कॉलेज तिथेच जवळ असल्यामुळे तिही त्याच बस स्टॕन्ड वर रोज येत असे. तेव्हा तिथे काव्या सुद्धा आली होती. झालं!तिथेच सुहास आणि काव्याची पहिली भेट झाली. " *देखा जो तुझे यार दिल मैं बजी गितार* " तसच काहीस सुहासच्या बाबतीत झाल होत.मुलींपासुन लांब राहणारा सुहास काव्याला बघितल्यापासुन पुर्णपणे वेडा झाला होता. त्याने काव्याला बघीतलं आणि सुहास तिच्या प्रेमात पडला. पण तो हे सांगायला तिला घाबरत होता. त्याने प्रमोदच्या मदतीने काव्या जवळ ओळख करुन घेतली होती. मग मी उल्लेख केल्याप्रमाणे फेसबुक वर *सुहास* आणि *काव्या* ची मैत्री झाली.
          सुहास जरी काव्याच्या प्रेमात पडला असला तरी काव्या या पासुन पुर्ण वेगळी होती. काव्याच्या आयुष्यात आधीपासुन तिचा *BF* होता. पण या सगळ्याची सुहास ला कल्पना होती. तुर्तास थोडा कोलमडुन गेला होता. पहिला लाजाळु सुहास आणि आताचा सुहास यांत भरपुर बदल झाला होता. सुहास कविता ही करायला शिकला होता. पण आता त्याच्या प्रत्येक शब्दांमध्ये काव्याच दिसत होती. सुहासने काव्यासाठी छान अशी कविता केली होती.
          इकडे काव्या मात्र तिच्याच विश्वात रमत होती. तिला जरा सुद्धा कल्पना नव्हती की तिच्या आयुष्यात सुहास नावाच वादळ येणार आहे.एके दिवशी सुहासने ठरवले, आज काव्याला सगळ खरं सांगुन टाकायचा. ठरल्याप्रमाणे दोघेही रात्री अॉनलाइन आले. रोजच्या प्रमाणे बोलनं चालु झाल खर पण आज सुहास ची चांगली तारांबळ उडाली होती. आज सगळं खर सांगणार होता ना तिला......
" *काव्या ऐक ना ग! मी ना एक कविता तयार केलेय!* सुहास हलक्या आवाजात तिला म्हणाला. " *जिच्यावर प्रेम करायला लागलोय ना तिच्यासाठी*" सुहास पटकन बोलुन गेला. " *अरे! वेड्या दाखव ना मग तिला, आवडेल तिला*" काव्या अनपेक्षितपणे बोलली. आता मात्र काय बोलु? याचा विचार सुहासला पडला होता. " *काव्या खरं सागायचं म्हणलं तर ती कविता तुझ्यासाठीच आहे, माझं तुझ्यावर प्रेम बसलयं* " न राहुन सुहास लाजत लाजत बोलुन गेला. 5 - 10 मिनीट झाली तरी काव्याचा एकही reply आला नव्हता. सुहासला आता काहीच सुचत नव्हत. बिचारा हिरमसुन गेला होता. काव्याला आपण दुखावलं की काय याची टोचण मनाला टोचत राहिली. घामाने ओलाचिंब झाला होता तो.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
*क्रमशः*